Τι ακριβώς είναι η λεύκανση δοντιών;

Με το πέρασμα των χρόνων, μετά από μακροχρόνια χρήση διαφόρων δυσχρωμικών ποτών, ουσιών, φαρμάκων,τροφών, το χρώμα των δοντιών γίνεται πιο σκούρο με αποτέλεσμα να δίνει ένα δυσάρεστο αισθητικά αποτέλεσμα. Η λεύκανση των δοντιών, είναι μια τεχνική με την οποία βελτιώνουμε το χρώμα των δοντιών. Η λεύκανση επιτυγχάνεται με τη εφαρμογή ενός gel στην εμπρός επιφάνεια των δοντιών, το οποίο ενεργοποιείται ή με τη χρήση συσκευής που εκπέμπει ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος, ή χημικά, το gel αυτό εισχωρεί στη μάζα του δοντιού και οξειδώνει – αποδομεί και απομακρύνει τις χρωστικές με αποτέλεσμα τα δόντια να γίνονται λευκότερα και λαμπερότερα.

Το αποτέλεσμα της λεύκανσης πόσο χρονικό διάστημα διαρκεί ;

Συνήθως, μια θεραπεία λεύκανσης των δοντιών διαρκεί από 2 έως τρία χρόνια, η διάρκεια του αποτελέσματος της, παίζει σημαντικό ρόλο, ο συχνός καθαρισμός στο ιατρείο και η απομάκρυνση των χρωστικών, το κάπνισμα, το πούρο και η διατροφή με δυσχρωμογόνους παράγοντες όπως ο καφές, το τσάι, το κόκκινο κρασί, κόκκινες σάλτσες, όξινα φρούτα ξηροί καρποί και snacks, τα ανθρακούχα αναψυκτικά. Παρόλα αυτά τα δόντια θα παραμείνουν πιο λευκά από ότι πριν την έναρξη της θεραπείας, και μετά τη παρέλευση της τριετίας. . Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η συντήρηση του αποτελέσματος της λεύκανσης.

Τι μπορεί να προκαλέσει χρώση στα δόντια;

Υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ ηλικίας και χρώματος δοντιών. Με την πάροδο των χρόνων, τα δόντια γίνονται πιο σκούρα, ως αποτέλεσμα της φθοράς, των σωρευμένων χρωστικών ουσιών, που επιδρούν στην επιφάνεια των δοντιών, και της συρίκνωσης του πολφού.
Διατροφικές συνήθειες ή υπέρμετρη κατανάλωση τροφών και ποτών όπως: καφέ, κόκκινου κρασιού, τσαγιού, ανθρακούχα αναψυκτικά, και τύπου κόλας, φρούτα ή τροφές όξινες και με έντονο χρώμα ( κεράσια – φράουλες – ακτινίδια – πορτοκάλια – παντζάρια- καρότα ), σακχαρούχων ηδύποτων, σκούρων αλκοολούχων ποτών, ξυδιού balsamico, συμβάλλουν στην διάβρωση της αδαμαντίνης και στην ευκολότερη είσοδο μέσα στο σώμα της αδαμαντίνης – οστείνης των χρωστικών αυτών.
Κάπνισμα, βασικός παράγοντας δυσχρομίας των δοντιών. Η πίσσα και η νικοτίνη αφήνει καφετί χρωστικές ουσίες οι οποίες απορροφούνται σιγά – σιγά στην δομή του δοντιού, και αν υπάρχει διαβρώσεις ακόμη πιο εύκολα με αποτέλεσμα να προκαλούν έντονη δυσχρωμία.
Ναρκωτικά φάρμακα και χημικές ουσίες, όπως η χρήση τετρακυκλίνης κατά την διάρκεια σχηματισμού του δοντιού, παράγει χρώμα σκούρο γκρι ή καφέ κηλίδες που είναι δύσκολο να αφαιρεθούν. Η υπερβολική κατανάλωση νερού που περιέχει φθορίο ή χλώριο, μπορεί να προκαλέσει λευκές κηλίδες ή αντίστοιχα αποτριβή της επιφανείας δοντιών. Η συχνή χρήση στοματικών διαλύματα που περιέχουν χλωρεξιδίνη.
Τραυματισμοί των δοντιών από, χτυπήματα ή πτώση όπως και άλλοι τραυματισμοί λόγω διαφόρων έξεων όπως κόψιμο κλωστής, πετονιάς, νυχιών μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες ρωγμές στα δόντια, οι οποίες με την σειρά τους να συγκεντρώσουν μεγάλες ποσότητες λεκέδων ή υπολειμμάτων.

Παιδοδοντία: Πώς να διαχειριστείτε τη συμπεριφορά των ασθενών και των γονιών

Η θεραπεία των παιδιών μπορεί να είναι απαιτητική αλλά τελικά ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι η ανταμοιβή ενός υγιούς, παιδικού χαμόγελου είναι μεγάλη; Φανταστείτε ένα ανήσυχο παιδί, το οποίο έρχεται, με τη συνοδεία των γονιών του, στην κλινική σας για πρώτη φορά και αντιμετωπίζει το νέο περιβάλλον με νευρικότητα. Οι γονείς καθησυχάζουν το παιδί τους, ενώ η ομάδα σας το χαιρετά με ένα φιλικό χαμόγελο και το συνοδεύει στον χώρο της εξέτασης.

Μετά από κάποια ώρα συζήτησης με τους γονείς, ο ασθενής οδηγείται για εξέταση με φιλικό τρόπο. Απαιτούνται ακτινογραφίες και παρόλο που υπάρχουν λίγα δάκρυα στα μάτια του, η ομάδα σας καταφέρνει να καθησυχάσει το παιδί και τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους. Όταν όλα έχουν ολοκληρωθεί, το παιδί κατεβαίνει από την καρέκλα και σας προσφέρει ένα χαρούμενο χαμόγελο και ένα “κόλλα πέντε”.

Τότε ξαφνικά, η πραγματικότητα σας χτυπάει την πόρτα και συνειδητοποιείτε ότι το έργο σας μόλις αρχίζει. Καθώς εξετάζετε τις ακτινογραφίες, παρατηρείτε ότι υπάρχει τερηδόνα στα πίσω δόντια του ασθενή, η οποία δεν ήταν κλινικά ορατή. Το μυαλό σας αρχίζει να συλλαμβάνει ένα σχέδιο θεραπείας με βάση τα κλινικά ευρήματα. Οι επιλογές αρχίζουν να κυλούν σχετικά με το ποια θεραπεία θα ήταν ιδανική, αν αισθάνεστε άνετα να την αναλάβετε και αν νομίζετε ότι θα είστε σε θέση να διαχειριστείτε το παιδί κατά τη διάρκεια της. Το σχέδιο ολοκληρώνεται στο μυαλό σας και το συζητάτε με τους γονείς του παιδιού.

Όταν, λοιπόν, λαμβάνετε την απάντηση, αρχίζετε να αναρωτιέστε τι έχετε παραβλέψει και τότε σας έρχεται – τους γονείς!

Τα Εμπόδια των γονιών

Οι γονείς, οι προσδοκίες και τα στυλ γονικής μέριμνας έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην επιτυχία της θεραπείας. Η γονική μέριμνα έχει αλλάξει τρομερά τις τελευταίες δεκαετίες. Από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1970, οι γονείς συνήθως αποδέχονταν και έδεχναν σεβασμό στους επαγγελματίες και γενικά συμφώνησαν σε συστάσεις για θεραπεία. Σήμερα, δεν είναι ασυνήθιστο οι γονείς να εξετάζουν κάθε φάση της οδοντιατρικής φροντίδας. Ο νέος “ειδικός” είναι πια το διαδίκτυο, οι ομάδες γονιών ή τα blogs.

Οι προσδοκίες έχουν, επίσης, μεταβληθεί με την πάροδο του χρόνου. Στο παρελθόν, οι γονείς αντιμετώπιζαν την οδοντιατρική θεραπεία ρεαλιστικά και περίμεναν ότι μπορεί να υπάρξει κάποια δυσφορία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Τώρα, πολλοί γονείς αναμένουν ότι κάθε επίσκεψη στο οδοντιατρείο θα είναι μια  ψυχαγωγική, ανώδυνη εμπειρία θεραπείας. Ενώ αυτό είναι ο στόχος, είναι δύσκολο να επιτυγχάνεται σε καθημερινή βάση. Όσον αφορά στη γονική παρουσία κατά τη διάρκεια της θεραπείας, η προσδοκία είναι σήμερα ότι ο γονέας ή ο κηδεμόνας θα παραμείνει με τον ασθενή σε όλες τις φάσεις.

Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η γονική συμπεριφορά. Οι αντιλήψεις των παιδιών για μια πρόκληση, όπως η οδοντιατρική θεραπεία, επηρεάζονται έντονα από την αντίδραση των γονιών τους σε αυτές τις καταστάσεις. Το άγχος αποτελεί σημαντική πρόκληση τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά. Κατά τη διάρκεια ενός ραντεβού, οι γονείς μπορεί να έχουν άγχος που οφείλεται σε προσωπικές τους εμπειρίες ή εμπειρίες άλλων. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται το άγχος των γονιών τους και η διάθεση στο δωμάτιο μπορεί να αλλάξει γρήγορα.

Οι γονείς μπορούν, επίσης, να επηρεάσουν την ικανότητα του οδοντιάτρου να επικοινωνεί αποτελεσματικά με το παιδί. Πολλές φορές, οι γονείς λένε πράγματα ή χρησιμοποιούν όρους που έρχονται σε αντίθεση με τον τρόπο που ο οδοντίατρος έχει σχεδιάσει να διαχειριστεί την κατάσταση.

Η θεραπεία ενός παιδιού είναι μια καθοδηγούμενη διαδρομή, με τον οδοντίατρο να επικοινωνεί συνεχώς στο παιδί κάθε φάση της θεραπείας. Η εμπειρία αρχίζει όταν ένα παιδί εισέλθει για πρώτη φορά στην κλινική και συνεχίζει μέχρι να ολοκληρωθεί το ραντεβού.

Βρίσκοντας την τέλεια ισορροπία

Μια επιτυχημένη θεραπεία, λοιπόν, περιλαμβάνει διάφορους τρόπους ώστε να συμπεριλάβετε τους γονείς και να τους μετατρέψετε σε συνεργάτες σας για την φροντίδα της στοματικής υγείας του παιδιού:

  • Εξηγήστε πλήρως τις επιλογές θεραπείας.
  • Κάντε τη συζήτηση όσο πιο απλά γίνεται.
  • Ο στόχος είναι βρείτε την καλύτερη λύση για τις ανάγκες του παιδιού.
  • Θέστε βασικούς κανόνες όσον αφορά στις προσδοκίες σας από το παιδί και τους γονείς σε θέματα συμπεριφοράς.
  • Εάν ο γονιός τείνει να εμπλέκεται υπερβολικά στη θεραπεία, συμφωνήστε από την αρχή ότι θα είναι “σιωπηλός συνεργάτης”.
  • Συνειδητοποιήστε ότι δεν μπορείτε να τους βοηθήσετε όλους, ιδιαίτερα έαν οι γονείς ή το παιδί έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τη θεραπεία.

Η εργασία με τα παιδιά μπορεί να είναι μια διασκεδαστική εμπειρία με πολλές ανταμοιβές. Έχετε την ευκαιρία να επηρεάσετε τη συνολική ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπου και να διαμορφώσετε τις οδοντιατρικές του εμπειρίες για μια ζωή.

Πηγή: http://www.dentaltown.com/magazine/articles/7003/behavior-management

Οδοντικά εμφυτεύματα: Είναι κατάλληλα για όλους;

Μια υγιής και λαμπερή οδοντοστοιχία, εκτός από καλό αισθητικό αποτέλεσμα και αυτοπεποίθηση, διασφαλίζει την καλή στοματική και συνολική υγεία μας. Τα οδοντικά εμφυτεύματα τα τελευταία χρόνια έχουν δώσει ουσιαστική λύση στις απώλειες δοντιών, με καλό λειτουργικό αλλά και φυσικό αποτέλεσμα.

«Τα εμφυτεύματα τοποθετούνται σε άτομα στα οποία λείπουν ένα ή περισσότερα δόντια. Μπορούν να αναπληρώσουν το ένα ή και όλα τα κενά του οδοντικού φραγμού και να στηρίξουν για παράδειγμα μια γέφυρα ώστε να αποτραπεί η τοποθέτηση κινητής οδοντοστοιχίας. Επιπλέον, δίνουν τη δυνατότητα στήριξης μιας ολικής οδοντοστοιχίας κάνοντάς την πιο σταθερή, ασφαλή και άνετη για τους ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας.

Η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων εξυπηρετεί τόσο τον λειτουργικό όσο και τον αισθητικό ρόλο της οδοντοστοιχίας. Λειτουργικά, η μασητική ικανότητα του ασθενούς βελτιστοποιείται και αισθητικά, αντικαθιστά τα δόντια που λείπουν στον οδοντικό φραγμό, χαρίζοντας ένα ολοκληρωμένο χαμόγελο. Να επισημάνουμε δε ότι με τα εμφυτεύματα δεν περιορίζεται η διάρκεια ζωής των παρακείμενων υγιών φυσικών δοντιών, καθώς αυτά δεν χρησιμοποιούνται για τη στήριξη των εμφυτευμάτων. Συνολικά λοιπόν αποτελούν μια αξιόπιστη λύση και προσφέρουν στον ασθενή αυτοπεποίθηση, καθώς πλέον ο ίδιος λειτουργεί σαν να έχει τα φυσικά του δόντια»

Εξηγεί η οδοντίατρος Φωτεινή Καλιακάτσου, BDS, VT, MSc.

Τα εμφυτεύματα είναι υποκατάστατα της ρίζας ενός ή περισσότερων δοντιών, τα οποία κατασκευάζονται από τιτάνιο ή κράμα τιτανίου. Το τιτάνιο είναι ένα υλικό απόλυτα συμβατό με τον ανθρώπινο οργανισμό, που χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες στην ορθοπεδική αλλά και άλλες ειδικότητες της ιατρικής χωρίς να παρουσιάζει ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Η τοποθέτηση γίνεται στο οδοντιατρείο, με τη χρήση τοπικής αναισθησίας, ανάλογης με αυτή που χρησιμοποιείται για όλες τις οδοντιατρικές εργασίες. Το εμφύτευμα τοποθετείται με ακρίβεια σε συγκεκριμένο σημείο στο οστό του ασθενούς, που έχει ήδη προκαθοριστεί μετά από την κλινικά και ακτινογραφική αξιολόγηση του περιστατικού. Αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση δίνονται οι απαραίτητες μετεγχειρητικές οδηγίες που εξασφαλίζουν την καλύτερη δυνατή επούλωση. Η αντιβίωση και μια ήπια αναλγητική αγωγή ολοκληρώνουν την ανακούφιση του ασθενούς και περιορίζουν τις δυσάρεστες ενοχλήσεις. Στο διάστημα που μεσολαβεί μετά την τοποθέτηση υπάρχει η δυνατότητα κατασκευής προσωρινών αποκαταστάσεων (τεχνητά δόντια) που θα επιτρέψουν στον ασθενή να συνεχίσει κανονικά την καθημερινότητά του. Μετά το πέρας 6 έως 12 εβδομάδων που χρειάζεται το εμφύτευμα για να ενσωματωθεί με το οστό, τοποθετούνται πάνω του οι μόνιμες προσθετικές εργασίες που είναι ακίνητες ή κινητές, ανάλογα με το σχέδιο θεραπείας που έχει εκπονηθεί.

Σύμφωνα με στοιχεία της Αμερικανικής Εταιρείας Εμφυτευματολογίας (AAID), το ποσοστό επιτυχίας ανέρχεται σε 98% στην πρώτη πενταετία, ενώ σε βάθος 15ετίας το ποσοστό κυμαίνεται στο 82-95%. Τα υψηλά ποσοστά επιτυχίας εξαρτώνται άμεσα από τον λεπτομερή σχεδιασμό της χειρουργικής επέμβασης αλλά και της προσθετικής αποκατάστασης. Για τον λόγο αυτό, η θεραπεία προσφέρεται από μια ομάδα γιατρών, τον χειρουργό/περιοδοντολόγο που θα τοποθετήσει τα εμφυτεύματα και τον οδοντίατρο/προσθετολόγο που θα τα αποκαταστήσει με προσθετική εργασία.

Η επιλογή των εμφυτευμάτων που χρησιμοποιούμε παίζει επίσης πολύ μεγάλο ρόλο. Δεν έχουν όλες οι εταιρείες την ίδια μακροχρόνια παρουσία, αλλά ούτε και την ίδια εμπειρία τόσο στην έρευνα όσο και στην κατασκευή τους.

«Μετά την τοποθέτηση του εμφυτεύματος, η τήρηση μιας σωστής και συστηματικής υγιεινής είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της μακροβιότητας του εμφυτεύματος. Ο ασθενής πρέπει να φροντίζει για την καθημερινή αφαίρεση της πλάκας, η οποία μπορεί να γίνει με σωστό βούρτσισμα των δοντιών και χρήση μεσοδόντιων και να επισκέπτεται τον οδοντίατρό του τουλάχιστον 1-2 φορές τον χρόνο για να γίνεται ο έλεγχος και η συντήρηση-καθαρισμός. Είναι σημαντικό οι ασθενείς να κατανοήσουν ότι τα εμφυτεύματα μπορεί να μην τερηδονίζονται όπως τα φυσικά δόντια, αλλά μπορεί να προσβληθούν από ασθένειες αντίστοιχες της ουλίτιδας και της περιοδοντίτιδας (περιεμφυτευματίτιδα), μειώνοντας έτσι τον χρόνο ζωής τους. Η μη πιστή τήρηση των οδηγιών αυτών μπορεί να συντελέσει στην εμφάνιση επιπλοκών που μπορούν μακροπρόθεσμα να οδηγήσουν ακόμα και στην απόρριψη των εμφυτευμάτων» υπογραμμίζει η κ. Καλιακάτσου.

«Επίσης θα πρέπει να τονιστεί ότι δεν αποτελούν όλοι οι οδοντιατρικοί ασθενείς κατάλληλους λήπτες οδοντικών εμφυτευμάτων, λόγω υποκείμενων νοσημάτων, όπως π.χ. ασθενείς που λαμβάνουν χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία στην περιοχή της κεφαλής, ασθενείς με μυέλωμα ή ανεξέλεγκτο διαβήτη, καθώς και ασθενείς με σοβαρά ψυχιατρικά νοσήματα» τονίζει η κ. Καλιακάτσου.

Ασθενείς που παίρνουν διφωσφονικά φάρμακα για την οστεοπόρωση για πάνω από 3 χρόνια πρέπει να τα σταματάνε 3 μήνες πριν από την επέμβαση, αλλά η οστεοπόρωση από μόνη της δεν αποτελεί αντένδειξη. Το κάπνισμα επίσης δεν αποτελεί αντένδειξη αλλά είναι ένας πολύ επιβαρυντικός παράγοντας. Όπως με κάθε χειρουργική επέμβαση, το κάπνισμα μπορεί να καθυστερήσει την επούλωση του τραύματος αλλά και να αυξήσει τα ποσοστά αποτυχίας έως και 14 φορές, ενώ η διακοπή καπνίσματος έστω και 1 εβδομάδα πριν από την τοποθέτηση και για 3 μήνες μετά έχει πολύ θετικά αποτελέσματα. Το σφίξιμο ή τρίξιμο των δοντιών (βρυγμός) απαιτεί την χρήση προστατευτικού νάρθηκα νυκτός προκειμένου να προστατευτούν τα εμφυτεύματα αλλά και οι προσθετικές εργασίες πορσελάνης.

Η κ. Καλιακάτσου καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι «η αγαστή συνεργασία οδοντιάτρου και ασθενή είναι αυτή που εγγυάται το καλό τελικό αποτέλεσμα, δίνοντας οριστική, άμεση και αξιόπιστη λύση στην απώλεια των φυσικών δοντιών».