Κατηγορία: ΑΡΘΡΑ-ΝΕΑ

Με το πέρασμα των χρόνων, μετά από μακροχρόνια χρήση διαφόρων δυσχρωμικών ποτών, ουσιών, φαρμάκων,τροφών, το χρώμα των δοντιών γίνεται πιο σκούρο με αποτέλεσμα να δίνει ένα δυσάρεστο αισθητικά αποτέλεσμα. Η λεύκανση των δοντιών, είναι μια τεχνική με την οποία βελτιώνουμε το χρώμα των δοντιών. Η λεύκανση επιτυγχάνεται με τη εφαρμογή ενός gel στην εμπρός επιφάνεια των δοντιών, το οποίο ενεργοποιείται ή με τη χρήση συσκευής που εκπέμπει ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος, ή χημικά, το gel αυτό εισχωρεί στη μάζα του δοντιού και οξειδώνει – αποδομεί και απομακρύνει τις χρωστικές με αποτέλεσμα τα δόντια να γίνονται λευκότερα και λαμπερότερα.

Συνήθως, μια θεραπεία λεύκανσης των δοντιών διαρκεί από 2 έως τρία χρόνια, η διάρκεια του αποτελέσματος της, παίζει σημαντικό ρόλο, ο συχνός καθαρισμός στο ιατρείο και η απομάκρυνση των χρωστικών, το κάπνισμα, το πούρο και η διατροφή με δυσχρωμογόνους παράγοντες όπως ο καφές, το τσάι, το κόκκινο κρασί, κόκκινες σάλτσες, όξινα φρούτα ξηροί καρποί και snacks, τα ανθρακούχα αναψυκτικά. Παρόλα αυτά τα δόντια θα παραμείνουν πιο λευκά από ότι πριν την έναρξη της θεραπείας, και μετά τη παρέλευση της τριετίας. . Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η συντήρηση του αποτελέσματος της λεύκανσης.

Υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ ηλικίας και χρώματος δοντιών. Με την πάροδο των χρόνων, τα δόντια γίνονται πιο σκούρα, ως αποτέλεσμα της φθοράς, των σωρευμένων χρωστικών ουσιών, που επιδρούν στην επιφάνεια των δοντιών, και της συρίκνωσης του πολφού.
Διατροφικές συνήθειες ή υπέρμετρη κατανάλωση τροφών και ποτών όπως: καφέ, κόκκινου κρασιού, τσαγιού, ανθρακούχα αναψυκτικά, και τύπου κόλας, φρούτα ή τροφές όξινες και με έντονο χρώμα ( κεράσια – φράουλες – ακτινίδια – πορτοκάλια – παντζάρια- καρότα ), σακχαρούχων ηδύποτων, σκούρων αλκοολούχων ποτών, ξυδιού balsamico, συμβάλλουν στην διάβρωση της αδαμαντίνης και στην ευκολότερη είσοδο μέσα στο σώμα της αδαμαντίνης – οστείνης των χρωστικών αυτών.
Κάπνισμα, βασικός παράγοντας δυσχρομίας των δοντιών. Η πίσσα και η νικοτίνη αφήνει καφετί χρωστικές ουσίες οι οποίες απορροφούνται σιγά – σιγά στην δομή του δοντιού, και αν υπάρχει διαβρώσεις ακόμη πιο εύκολα με αποτέλεσμα να προκαλούν έντονη δυσχρωμία.
Ναρκωτικά φάρμακα και χημικές ουσίες, όπως η χρήση τετρακυκλίνης κατά την διάρκεια σχηματισμού του δοντιού, παράγει χρώμα σκούρο γκρι ή καφέ κηλίδες που είναι δύσκολο να αφαιρεθούν. Η υπερβολική κατανάλωση νερού που περιέχει φθορίο ή χλώριο, μπορεί να προκαλέσει λευκές κηλίδες ή αντίστοιχα αποτριβή της επιφανείας δοντιών. Η συχνή χρήση στοματικών διαλύματα που περιέχουν χλωρεξιδίνη.
Τραυματισμοί των δοντιών από, χτυπήματα ή πτώση όπως και άλλοι τραυματισμοί λόγω διαφόρων έξεων όπως κόψιμο κλωστής, πετονιάς, νυχιών μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες ρωγμές στα δόντια, οι οποίες με την σειρά τους να συγκεντρώσουν μεγάλες ποσότητες λεκέδων ή υπολειμμάτων.

Η θεραπεία των παιδιών μπορεί να είναι απαιτητική αλλά τελικά ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι η ανταμοιβή ενός υγιούς, παιδικού χαμόγελου είναι μεγάλη; Φανταστείτε ένα ανήσυχο παιδί, το οποίο έρχεται, με τη συνοδεία των γονιών του, στην κλινική σας για πρώτη φορά και αντιμετωπίζει το νέο περιβάλλον με νευρικότητα. Οι γονείς καθησυχάζουν το παιδί τους, ενώ η ομάδα σας το χαιρετά με ένα φιλικό χαμόγελο και το συνοδεύει στον χώρο της εξέτασης.

Μετά από κάποια ώρα συζήτησης με τους γονείς, ο ασθενής οδηγείται για εξέταση με φιλικό τρόπο. Απαιτούνται ακτινογραφίες και παρόλο που υπάρχουν λίγα δάκρυα στα μάτια του, η ομάδα σας καταφέρνει να καθησυχάσει το παιδί και τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους. Όταν όλα έχουν ολοκληρωθεί, το παιδί κατεβαίνει από την καρέκλα και σας προσφέρει ένα χαρούμενο χαμόγελο και ένα “κόλλα πέντε”.

Τότε ξαφνικά, η πραγματικότητα σας χτυπάει την πόρτα και συνειδητοποιείτε ότι το έργο σας μόλις αρχίζει. Καθώς εξετάζετε τις ακτινογραφίες, παρατηρείτε ότι υπάρχει τερηδόνα στα πίσω δόντια του ασθενή, η οποία δεν ήταν κλινικά ορατή. Το μυαλό σας αρχίζει να συλλαμβάνει ένα σχέδιο θεραπείας με βάση τα κλινικά ευρήματα. Οι επιλογές αρχίζουν να κυλούν σχετικά με το ποια θεραπεία θα ήταν ιδανική, αν αισθάνεστε άνετα να την αναλάβετε και αν νομίζετε ότι θα είστε σε θέση να διαχειριστείτε το παιδί κατά τη διάρκεια της. Το σχέδιο ολοκληρώνεται στο μυαλό σας και το συζητάτε με τους γονείς του παιδιού.

Όταν, λοιπόν, λαμβάνετε την απάντηση, αρχίζετε να αναρωτιέστε τι έχετε παραβλέψει και τότε σας έρχεται – τους γονείς!

Τα Εμπόδια των γονιών

Οι γονείς, οι προσδοκίες και τα στυλ γονικής μέριμνας έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην επιτυχία της θεραπείας. Η γονική μέριμνα έχει αλλάξει τρομερά τις τελευταίες δεκαετίες. Από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1970, οι γονείς συνήθως αποδέχονταν και έδεχναν σεβασμό στους επαγγελματίες και γενικά συμφώνησαν σε συστάσεις για θεραπεία. Σήμερα, δεν είναι ασυνήθιστο οι γονείς να εξετάζουν κάθε φάση της οδοντιατρικής φροντίδας. Ο νέος “ειδικός” είναι πια το διαδίκτυο, οι ομάδες γονιών ή τα blogs.

Οι προσδοκίες έχουν, επίσης, μεταβληθεί με την πάροδο του χρόνου. Στο παρελθόν, οι γονείς αντιμετώπιζαν την οδοντιατρική θεραπεία ρεαλιστικά και περίμεναν ότι μπορεί να υπάρξει κάποια δυσφορία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Τώρα, πολλοί γονείς αναμένουν ότι κάθε επίσκεψη στο οδοντιατρείο θα είναι μια  ψυχαγωγική, ανώδυνη εμπειρία θεραπείας. Ενώ αυτό είναι ο στόχος, είναι δύσκολο να επιτυγχάνεται σε καθημερινή βάση. Όσον αφορά στη γονική παρουσία κατά τη διάρκεια της θεραπείας, η προσδοκία είναι σήμερα ότι ο γονέας ή ο κηδεμόνας θα παραμείνει με τον ασθενή σε όλες τις φάσεις.

Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η γονική συμπεριφορά. Οι αντιλήψεις των παιδιών για μια πρόκληση, όπως η οδοντιατρική θεραπεία, επηρεάζονται έντονα από την αντίδραση των γονιών τους σε αυτές τις καταστάσεις. Το άγχος αποτελεί σημαντική πρόκληση τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά. Κατά τη διάρκεια ενός ραντεβού, οι γονείς μπορεί να έχουν άγχος που οφείλεται σε προσωπικές τους εμπειρίες ή εμπειρίες άλλων. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται το άγχος των γονιών τους και η διάθεση στο δωμάτιο μπορεί να αλλάξει γρήγορα.

Οι γονείς μπορούν, επίσης, να επηρεάσουν την ικανότητα του οδοντιάτρου να επικοινωνεί αποτελεσματικά με το παιδί. Πολλές φορές, οι γονείς λένε πράγματα ή χρησιμοποιούν όρους που έρχονται σε αντίθεση με τον τρόπο που ο οδοντίατρος έχει σχεδιάσει να διαχειριστεί την κατάσταση.

Η θεραπεία ενός παιδιού είναι μια καθοδηγούμενη διαδρομή, με τον οδοντίατρο να επικοινωνεί συνεχώς στο παιδί κάθε φάση της θεραπείας. Η εμπειρία αρχίζει όταν ένα παιδί εισέλθει για πρώτη φορά στην κλινική και συνεχίζει μέχρι να ολοκληρωθεί το ραντεβού.

Βρίσκοντας την τέλεια ισορροπία

Μια επιτυχημένη θεραπεία, λοιπόν, περιλαμβάνει διάφορους τρόπους ώστε να συμπεριλάβετε τους γονείς και να τους μετατρέψετε σε συνεργάτες σας για την φροντίδα της στοματικής υγείας του παιδιού:

• Εξηγήστε πλήρως τις επιλογές θεραπείας.
• Κάντε τη συζήτηση όσο πιο απλά γίνεται.
• Ο στόχος είναι βρείτε την καλύτερη λύση για τις ανάγκες του παιδιού.
• Θέστε βασικούς κανόνες όσον αφορά στις προσδοκίες σας από το παιδί και τους γονείς σε θέματα συμπεριφοράς.
• Εάν ο γονιός τείνει να εμπλέκεται υπερβολικά στη θεραπεία, συμφωνήστε από την αρχή ότι θα είναι “σιωπηλός συνεργάτης”.
• Συνειδητοποιήστε ότι δεν μπορείτε να τους βοηθήσετε όλους, ιδιαίτερα έαν οι γονείς ή το παιδί έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τη θεραπεία.

Η εργασία με τα παιδιά μπορεί να είναι μια διασκεδαστική εμπειρία με πολλές ανταμοιβές. Έχετε την ευκαιρία να επηρεάσετε τη συνολική ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπου και να διαμορφώσετε τις οδοντιατρικές του εμπειρίες για μια ζωή.

Πηγή: http://www.dentaltown.com/magazine/articles/7003/behavior-management